پیشونی حاجی شهر ، پینه بسته

دستان پدرم نیز همینطور !

بزرگتر که شدم ، تازه فهمیدم ، پدرم با دستانش نماز می خواند

نوشته هایی هستند که خواندنشان سنگین است
حالت را عوض می کنند. ضربان قلبت را بالا میبرند
و پُراند از غم ِشیرین ...!
دوست داری مرورشان کنی
و بعد هم یادداشتی پایش بنویسی

فدای صداقت بیسوادی که وقتی ازش پرسیدند عشق چند حرفه؟

گفت چهار حرف و همه بهش خندیدند.

اما زیر لب زمزمه می کرد

حسین ... حسین ... حسین

دنیا رو تو چشمات میبینم

وقتی که پیش تو میشینم

میخندی تو با هر لبخند م

به توو عشق تو تا ابد پایبندم.

نه غم و نه غم پرَستم
زِ غمِ زمانه رَستَم
که حریف او شُدَستَم
که درِ ستـــم بِبَستم